Ζούμε σε μια εποχή ρευστότητας , μετασχηματισμών και βιώνουμε τον μεταμοντερνισμό σε όλο του το μεγαλείο. Όλοι μας παρακολουθούμε τον κόσμο μας να αλλάζει . κατά βάθοςνιώθουμε τυχεροί και ευλογημένοι που ζούμε όλα αυτά που εκτυλίσσονταιγύρω μας.
Σε αυτό το μεταιχμιακοτοπίο ο άνθρωπος «ορέγεται παιδείας». Ξέρουμε ότι για να κτίσουμε τον καινούργιο κόσμο , χρειαζόμαστε σωστά και ανθεκτικά υλικά. Χρειαζόμαστε όμως και χώρους για να παράγουμε αυτά τα υλικά, αυτά είναι τα σχολεία μας.
Το σχολείο σημερα διέρχεται βαθιάκρίση που συνοψίζεται στην απρόσωπη και μαζική εκπαίδευση διεκπεραιωτικου χαρακτήρα. Είναι κάποιοι φωτισμένοι εκπαιδευτικοί που δινουν καθημερινά την μάχη για την εκπαίδευση του νέου , αλλά δεν αρκεί.
Και εδώ έρχεται ως πολύτιμη εφεδρεία, σαναποφασισμένος στρατιώτης έτοιμος να σηκώσει το πεσμένο λάβαρο η φροντιστηριακή εκπαίδευση. Μικρές κυψέλες εκπαίδευσης που δίνουν ακατάπαυστα μάχες με την άγνοια, την αμάθεια, την τυποποιημένη σκέψη. Ο ιδιωτικός εκπαιδευτικός είτε στην φροντιστηριακή τάξη είτε στο εξατομικευμένο μάθημα παλεύει να ανεβάσει το νέο στο φως.
Δεν είναι λοιπόν πολυτέλεια η φροντιστηριακή εκπαίδευση, είναι ένας άλλος δρόμος να φτάσει ο νέος στο μονοπάτι της παιδείας. Γιατι στο φροντιστηριακό μάθημα ο νέος βαφτίζεται στην κολυμβήθρα της παιδείας, αποκτακρίση, αγωνιστικό πνεύμα, γνωρίζει τις ηθικές αξίες, ταξιδεύει στα μυστηριώδη μονοπάτια της ψυχής του, ημερεύει τα πάθη του. Χαίρεται που γεννήθηκε ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Νικόλαος Κυρίτσης
Φιλόλογος-Φροντιστής
